Lijden: Martelpraktijken in Syrië

In dit korte fragment krijgen we enkele getuigenissen te horen van slachtoffers van de martelpraktijken in Syrië. Dit is leed dat hen werd aangedaan door mensen. De slachtoffers hebben te maken met moreel lijden op persoonlijk vlak. Ik vind het onaanvaardbaar dat mensen anderen zoiets aandoen. Het is mensonterend. De daders kunnen niet vergeven worden want het kwaad is kwaad in de vorm van diabolisering. De daders weten maar al te goed wat ze doen en toch doen ze het. Hierdoor zullen ze nooit tot schuldbesef komen en kunnen ze niet vergeven worden. We kunnen de daders echter niet alleen tot schuldigen bekronen, ook de omstaanders spelen een grote rol. Overheden die weten van de martelpraktijken en er niets aan doen, niet enkel de overheid in Syrië maar ook de overheden in andere landen. De VN - veiligheidsraad moet opkomen voor de slachtoffers en mag niet toekijken want dat maakt hen evenveel dader. We hebben hier te maken met een intermenselijke vergeving, tussen twee mensen, dader en slachtoffer.