zondag 2 december 2012

Lijden: Mijn visie

Allereerst ben ik van mening dat er veel te veel lijden is in de wereld. Elk jaar opnieuw, elke winter opnieuw, moeten mensen die geen dak boven hun hoofd hebben, buiten slapen, in de kou, in de sneeuw. Elk jaar sterven er op die manier mensen. Ik kan dit niet begrijpen. Hier moet iets aan gedaan worden. Wanneer ik in een winkelstraat loop zie ik altijd wel mensen die bedelen. Die mensen moeten geholpen worden. De rijken zouden wat minder aan zichzelf moeten denken en wat meer aan de anderen, degenen die het niet zo breed hebben. Er zijn wel tal van acties en verenigingen maar dit is nog niet genoeg. Iedereen moet een dak boven zijn hoofd hebben, niemand zou in een vuilnisbak naar eten moeten zoeken. Helaas is onze maatschappij zo egoïstisch en gericht op winst en eigenbelang dat deze zaken wel bestaan. En dit is ook een vorm van kwaad! Fragmentatie en zelfbedrog. Mensen houden zichzelf voor dat ze het beste doen voor de wereld maar ze helpen de mensen die hulp nodig hebben niet.
Is er volgens mij leven na de dood? Ik denk het niet. Ik geloof niet dat er een paradijs is waar we later heen gaan, ik geloof niet dat er een hel is. Gebeurt er dan niets? Ik weet het niet. Dat lijkt mij flauw, we leven een leven en dan is het plots voorbij. Zwart. Niets meer. Dat lijkt mij ook niet logisch. Hierdoor ben ik meer geneigd om te geloven dat we gewoon opnieuw geboren worden. In een ander lichaam, zonder enige herinnering van een vorig leven. Denk ik dan zoals bij het Hindoeïsme dat het leven van nu bepaald welk leven we zullen aannemen in ons volgend leven? Neen, zeker niet. Ik denk gewoon dat we opnieuw geboren worden, nieuwe herinneringen kunnen maken om ze opnieuw te vergeten. Een vicieuze cirkel waar we niet uit geraken. Deprimerend. Dat zou betekenen dat alles wat we doen in dit leven, niets te betekenen heeft. En misschien is dat wel zo. Het leven kan zo rap voorbij zijn. Wij zijn slechts pionnen in een grote wereld. We doen ons ding en dat is dat.

2 opmerkingen:

  1. Er zijn heel veel mensen die jouw mening rond het teveel aan lijden in de wereld delen, ik hoor hier ook bij. Op zich is het goed dat zoveel mensen zich bewust zijn van de problemen die er zijn in de wereld, maar toch kan ik me niet van de indruk ontdoen dat ze tegelijk hun ogen sluiten voor al dat leed. Het is allemaal erg en het zou allemaal niet mogen, maar wat doen ze dan concreet om het tegen te gaan. Vaak is het antwoord niets. Ik ben nu een beetje hypocriet aangezien mijn engagement ook niet verder gaat dan een jaarlijkse storting aan 11.11.11 of het (ver)kopen van stiftjes van Damiaanactie, maar vaak is dat al meer dan de meeste mensen werkelijk doen.

    Zoals ik al zei ben ik al een aantal keer rond geweest om stiftjes van Damiaanactie te verkopen en het is altijd hetzelfde verhaal. Wanneer je je verhaal doet vinden mensen de situatie altijd schrijnend, maar wanneer je vraagt om werkelijk een bijdrage te doen hebben ze plots geen kleingeld meer in huis. Hieruit blijkt duidelijk dat de mensen echt niet van slechte wil zijn, de meesten zijn erg empathisch, maar tegelijkertijd blijft het allemaal een ver-van-mijn-bed-show, waarmee ze zich niet kunnen identificeren en dus ook de mensen in de situatie niet echt willen ondersteunen.

    Verder heb je het ook over leven na de dood. Ik kan je zeggen dat ik ook niet weet wat er komt. Het is een mysterie. Ik kan je wel zeggen dat ik het niet eens ben met je mening over wedergeboorte. Zelfs als je gelijk hebt, geloof ik niet dat wat we doen in dit leven helemaal geen betekenis heeft. Hoe kan jij dat trouwens geloven, je bent op weg om kleuter/lager onderwijs te geven, je gaat een invloed hebben op zovele levens. Wat jij zegt en doet kan levens sturen. Je zal misschien niet altijd een even grote invloed uitoefenen, maar als je zelfs al één kindje een betere toekomst kan geven door jouw inzet, geduld en hulp, dan is je leven toch zeker niet verspild?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik denk dat veel mensen zo reageren en dat ze zichzelf zouden bekijken vanuit de visie van fragmentatie en zelfbedrog. Mensen willen wel het goede doen maar sluiten zich af voor het leed. Dit doordat ze hun leven fragmenteren om de verschillende rollen die we aannemen te kunnen volhouden. Het ene moment ben je een student, vriendin, dochter en naargelang onze rol gedragen we ons.

    Mijn mening over wedergeboorte staat los van mijn verwachtingen over mijn toekomst terwijl ik leef. Ik bedoelde hiermee dat ik niet inzie wat het nut is van ons leven wanneer we dood zijn? Ik ga er mij waarschijnlijk niet veel van herinneren want ik ben dood en mensen vergeten je uiteindelijk wel. Wat ik in dit levende leven doe, speelt natuurlijk wel grote rol en heeft wel veel nut.

    BeantwoordenVerwijderen