Samenleving: Paul Verhaeghe 4

(...) De  vorige oplossingen zijn makkelijk  omdat ze aansluiten bij een intieme overtuiging: het is de schuld van De Ander, ik ben alleen maar slachtoffer. Begrijp: die ander (de allochtoon, de profiterende werkloze, de graaiende bankier, de meedogenloze manager) moet veranderen en dan wordt alles terug beter. Helaas hebben we geen overtuigend vijandsbeeld meer (mocht er een politieke partij zijn die daarop inzet, dan boekt die gegarandeerd succes). Bij gebrek daaraan slaan we wild om ons heen, om daarna terug depressief in een hoekje wegte kruipen. Daarmee zijn we meteen het perfecte spiegelbeeld van de beurs: ofwel ADHD-opspringend, ofwel depressief in elkaar zakkend. De bipolaire stoornis – akamanisch-depressieve psychose – is bij uitstek de aandoening van het neoliberalisme. (...) In plaats van consument moeten we terug burger worden. Als wij de politiek willen onderwerpen aan het algemeen belang – en dat is meer dan ooit nodig – dan moeten wij zelf dit algemeen belang naar schuiven in plaats van onze privébesognes. En ook dat vraagt een grondige inlevering, die  noodzakelijkerwijzegepaard  moet gaan met de uitbouw van een nieuwe ethiek.  Nieuw omdat een terugkeer naar die van vroeger zowel onmogelijk als niet wenselijk is. (...)

Mensen geven anderen maar al te graag de schuld. Zonder dat ze eerst eens kijken of de fout niet bij hen ligt.  Omdat de schuld doorschuiven ons ook niet van onze problemen verhelpt, kruipen we inderdaad in een hoekje weg. We moeten terug weten wat belangrijk is in de samenleving. We moeten terug op onszelf en nog meer op anderen kunnen vertrouwen. We moeten niet naar onze eigen belangen kijken, stoppen met egoïstisch te zijn en ook eens aan een ander denken. En dit zal inderdaad een grote, grondige aanpassing vragen maar het moet. We kunnen niet terug naar ethiek van vroeger, we zijn te veel verwend, hebben te veel luxe, zouden dit nooit zomaar kunnen afgeven. We moeten een nieuwe balans vinden. Een balans waarbij burgers opnieuw burgers zijn, niet alles rond geld draait, en we zelf opnieuw weer verantwoordelijkheid durven nemen voor onze daden.

Lees hier zijn visie.