Joël de Ceulaer zegt in zijn interview dat wanneer je de vraag naar de zin van het leven stelt, je niet goed bezig bent. Hier had ik eerst bedenkingen bij? Je vraagt je dat toch allemaal wel eens af, dat is toch maar normaal? Maar de uitleg die hij eraan koppelde, daar ging ik wel meteen met akkoord. Wanneer je het leven als zinvol ervaart, dan denk je niet meer na over die vraag.
Is het leven volstrekt zinloos als je niet in God gelooft? Ik denk van niet. Ook mensen die niet geloven in God kunnen de zin van het leven zien/ontdekken. Stel nu bijvoorbeeld de geboorte van een kind. Volgens mij geloven de ouders dan dat ze de zin van het leven hebben ontdekt. Moeten ze hiervoor geloven in God? Neen.
Gelovigen zijn geneigd te denken dat we leven in een periode van moreel verval. Ik weet niet zeker of dit zo is hoor. Volgens mij is iedereen gebaat bij veel van de wetten. Neem nu bijvoorbeeld de rechten van het kind. Gaan gelovigen zeggen dat we leven in een periode van moreel verval terwijl overal ter wereld gepleit wordt voor deze wetten? Ik denk het niet.
De vergelijking die hij maakt vind ik ongepast. Hij vergelijkt de mens die 'grote vragen' stelt met een konijn dat een meetkundig boek schrijft. Beide zal volgens hem nooit gebeuren. Ik vind het een niet - opgaande vergelijking en natuurlijk zal een konijn nooit een meetkundig boek schrijven. Maar wie weet vindt ooit iemand het antwoord op één van die grote vragen.
Interview
Enkele opvattingen kunnen we linken aan de ethische dimensie. Zo heeft hij het bijvoorbeeld over het moreel verval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten